Για μένα ο ήλιος κι η αυγή
δεν θα χαράξει, δεν θα βγει,
θα ζω μες στο σκοτάδι.

Κι ούτε θα νιώσω στη ζωή
της μάνας το γλυκό φιλί
και τ’ απαλό της χάδι.

Απόμεινα μες στη ζωή
πεντάρφανο και μόνο,
μάνα μου έχω τον καημό
πατέρα μου τον πόνο.

Σαν τ’ ολομόναχο δεντρί
να με χτυπάνε οι καιροί
η μοίρα το ‘χει γράψει.

Κι όταν πεθάνω μια βραδιά
στη μαύρη μου την ερημιά
κανείς δεν θα με κλάψει.

Απόμεινα μες στη ζωή
πεντάρφανο και μόνο,
μάνα μου έχω τον καημό
πατέρα μου τον πόνο.