Ο κοσμος που δε μπορεσα ποτε να καταλαβω
Γυριζει παλι γυρω μου και μου φοραει κολαρο
Αποτομα ξημερωσε αποτομα βραδιαζει
Και η μοναξια στο πατωμα απ’τηκ καρδια μου σταζει

Χωρις εμενα μη φυγεις
Χωρις εμενα μη φυγεις
Χωρις εμενα μη φυγεις
Στα ονειρα μου να μεινεις

Τα αστερια μου χαθηκανε σε αγνωστες πορειες
Μα εγω μες α στα ματια σου μετραω γαλαξιες
Τα χρονια με γεμισανε ρυτιδες και σημαδια
Τις νυχτες αν τα ποτιζες θα ανθιζανε λιβαδια