Πάλι σιωπηλά
νύχτα μετράω τις πληγές σου,
πάλι κρυφά εγώ,
εσύ κι οι ενοχές σου.

Πάλι δειλά
μιλάω ξανά με τη φωνή σου
πάλι θα βρω
αγιασμό να πλύνει την ψυχή σου.

Με τις παλάμες μου ακουμπώ
σ’ ένα κορμί όλο τον κόσμο
με μια ανάσα στο βυθό
για να σωθώ και να σε σώσω.

Μέταλλο, ξύλο και νερό,
χώμα, φωτιά, του ανέμου χάδι
κι αν σ' αγαπώ κι αν σε μισώ,
εσύ το φως και το σκοτάδι.

Πάλι όπως παλιά
θ’ αφήσω τα κλειδιά στην πόρτα
πάλι του σπιτιού
θ’ ανάψω τα μεγάλα φώτα.

Πάλι γιορτή
στο μυστικό μας πανηγύρι,
πάλι θα πιω
φωτιά απ’ το ίδιο το ποτήρι.

Με τις παλάμες μου ακουμπώ
σ’ ένα κορμί όλο τον κόσμο,
με μια ανάσα στο βυθό
για να σωθώ και να σε σώσω.

Μέταλλο, ξύλο και νερό,
χώμα, φωτιά, του ανέμου χάδι
κι αν σ' αγαπώ κι αν σε μισώ,
εσύ το φως και το σκοτάδι.