Μέσα στη ταβέρνα κάθε βράδυ κέρνα
σου ‘δινα και μου ‘δινες να πιω.
Τώρα όμως άλλη πρώτη μας αγκάλη
και τα πίνω μες στο καπηλειό
ξεχειλίζει το ποτήρι δάκρυ και καημό.

Μαύρα τα βλέπω κι έρημα
απόψε τα κουτούκια
για το δικό μας χωρισμό
κλαίνε και τα μπουζούκια.

Είχα μια αγάπη μα μου βγήκε σκάρτη
μια φωτιά θ’ ανάψω να καώ.
Αφού είναι φταίχτης ένας άντρας ψεύτης
κι έχουν γίνει πέρα ως πέρα όλα ρημαδιό
θέλω απ’ τα κιτάπια της ζωής πια να σβηστώ.

Μαύρα τα βλέπω κι έρημα
απόψε τα κουτούκια
για το δικό μας χωρισμό
κλαίνε και τα μπουζούκια.