Αλήθεια είναι ότι μ’ αρέσει να παρατηρώ
γλιστρώντας βαθιά μέσα στη νύχτα του χρόνου
τις βλοσυρές κάμαρες με τα αρχαία σκεύη
των προπατόρων.
Δεν έχω γίνει πιο σοφός
αλλά αγαπώ ν’ αφήνομαι παρασυρμένος
μες στο αργόσυρτο καμπάνισμα του καλοκαιρινού απογεύματος
στις μεγαλόπνοες συγχορδίες των ξεχασμένων ποιητών.
Ωραίος ή και μικρόψυχος
να νοσταλγώ
ό,τι ζητάει ν’ αποσπασθεί
σαν ζωντανός λυγμός
έρποντας στο σκοτάδι
μετατοπίζοντας ισορροπίες
αναζητώντας
έναν άπειρο
πιο πλούσια συγκινημένο ουρανό.

Αλήθεια είναι
ότι επιμένω ακόμη να διεκδικώ
πράος
μακρινός
σαν ένας κρίνος αν το θες
εκείνο τον έσχατο
τον μόνο προορισμό
που δεν οδηγεί πουθενά
σε καμία άνοιξη
κανένα θάνατο
καθόλου χρόνο ή ήλιο
στην απάντηση.