Αλλά –
τί θα μπορούσε να έχει τώρα πια σημασία.
Ο ήλιος βασιλεύει αγγίζοντας το τέρμα του ουρανού.
Η θάλασσα είναι πανέτοιμη.
Η στιγμή
στίλβουσα
απαστράπτουσα
ζυγιασμένη με άπειρη φρόνηση
στην άκρη του πράσινου φρέσκου φύλλου
μια σαϊτιά.

Ήμουν γεμάτος απ’ το ποίημα.
Κανένας ήχος
Καμιά βοή δε βρέθηκε να το εξαργυρώσει.