Ο άνεμος λιαίνει την πέτρα.
Η πεταλούδα υφαίνει αντικατοπτρισμούς.
Το μάτι μια πληγή που αναβλύζει.

Προσπάθησε:
Ο αέρας είναι ακόμη καθαρός:
Προσπάθησε:

εγωίστριες λέξεις γυρίζουν κιόλας μέσα στα χέρια σου
άλλωστε
γράφεις για ν’ αποδείξεις ότι η ψυχή είναι νεκρή
ότι η εποποιΐα του ιερού δε σημαίνει πια καμιά ιδέα
–σχεδόν σαν ποιητής–
γράφεις μην πιστεύοντας στα ονόματα
αποκαθηλώνοντας τα πράγματα από τα ονόματά τους

(τα μάτια της ακόμη κρατούν τη θέρμη του κήπου)
(σπαρταράει τσιμπώντας το γαλάζιο το έφηβο στήθος της)

Ανεξήγητος άνεμος έρχεται από πολύ μακριά
φέρνοντας δάκρυα πάνω στα δέντρα.
Χρόνος γεμίζει αργά το δωμάτιο –
δεν με πιστεύεις;

Το φεγγάρι μόλις ισορροπεί στο στερέωμα.
Η λέξη φλέγεται.
Ακίνητο το μάτι την παρατηρεί.