Αχνίζουν τα φώτα
Σφαγεία στη νύχτα, φωνές
Ρίχνουν νερά μυστικά, τα ξεπλένουν
Επιμένουν, αλλά το κόκκινο διαρκεί
Σκάβει τη μνήμη
πάνω σε δύσκολες ράγες
και χρώματα που σηκώνουν τα χρόνια

Αινίγματα του '49, του '54, του '67

Με τον καιρό ελαφραίνουν μέσα σου τα βουνά
τα τυλίγουν ομίχλες, χάνουν τα νύχια τους
Ξεκόβονται κάποτε
με δέντρα ανήλικα και νερά λυπημένα
Ούτε να τα ξεχάσεις μπορείς
ούτε και να τα σύρεις

Τι θα πει Ιστορία, μανούλα;
Σσς, κοιμήσου