Ήταν άνοιξη θυμάμαι κι είχες βλέμμα σαν φωτιά
μ’ είχες μάθει να κοιμάμαι λέγοντάς μου μια ψευτιά
πριν να φύγει ο πρώτος χρόνος βρήκαμε ένα χωρισμό
ζούσε ο καθένας μόνος τώρα ψάχνεις γυρισμό

Να μ’ αγαπάς όπως σ’ αγάπησα τόσο πολύ
μην κάνεις στάχτη ξανά το φιλί
και μη ρωτάς το γιατί
να μ’ αγαπάς όπως σ’ αγάπησα τόσο πολύ
την αγκαλιά σου τη νιώθω απειλή
με κόβεις σαν το γυαλί

Μετανιώνεις και γυρίζεις μ’ έναν ήλιο στην καρδιά
με συγγνώμη με γεμίζεις και με δάκρυα στα φιλιά
δεν αντέχω να σε χάσω όσα κάνεις τ’ αγαπώ
μα όσα λάθη κι αν ξεχάσεις θα `χω κι άλλα να σου πω