Φεύγεις πάλι για τα λιμάνια σου
με ενθύμια εύκολα από μέρες λαμπρές

Κείνο το γυμνό κορμί
να βγαίνει πίσω από τα δέντρα
να λυγάει σαν τόξο
να χύνεται στη θάλασσα
χωρίς χαλινάρι
Να σε τυλίγουν γαλάζιες φόδρες νερό
να πέφτει αρμύρα στα μάτια σου
και ήλιοι πολλοί

Κρεμάει ο καιρός ένα γκρίζο
και ʼσυ ασβεστώνεις τον τόπο που διάλεξες
ουρλιάζοντας δίχως νʼ ακούγεσαι

Φοβάσαι το φόβο

Όμως έρχονται ακόμη νύχτες γλυκιές
με λουλούδια βεγγαλικά
στα σκούρα λινά τους φορέματα
κουβαλώντας μύρα και βάλσαμο

Σε βοηθούν να χαράξεις το μνήμα σου

Ο αέρας στήνει την άρπα του
τη χορταρένια