Ένα καράβι φεύγει απ’το παλιό λιμάνι
Κρήτη και Καλαμάτα να ‘ρθουν πιο κοντά
Φωνές χαράς γιορτάζει η πόλη αυτό το βράδυ
Κι η προκυμαία λάμπει απ’τα βεγγαλικά.

Και ξαφνικά η ανάσα κόβεται μαχαίρι
Η γης βογγάει βαθιά και τρέμει η απάνω γη
Η Καλαμάτα με τ’ωραίο παλιό λιμάνι
Έσβησε κάτω απ’τ’άστρα πριν χαράξει η αυγή.

Η Καλαμάτα ήταν του Μωρηά η Σμύρνη
Είχε ομορφιές από χαμένες εποχές
Είχε στου κάστρου τα πλευρά τις γειτονιές της
Κάτω στην πόλη εδώ, στρατώνες κι αγορές.

Και ξαφνικά η ανάσα κόβεται μαχαίρι
Η γης βογγάει βαθιά και τρέμει η απάνω γη
Η Καλαμάτα με τ’ωραίο παλιό λιμάνι
Έσβησε κάτω απ’τ’άστρα πριν χαράξει η αυγή.

Την Καλαμάτα μέσ’ στον πόνο της την είδα
Βοήθεια από θεούς κι ανθρώπους να ζητά
Χειμώνας χίλια εννιακόσια ογδονταέξι
Μαρμαρωμένος χρόνος μέσα στην καρδιά.

Και ξαφνικά η ανάσα κόβεται μαχαίρι
Η γης βογγάει βαθιά και τρέμει η απάνω γη
Η Καλαμάτα με τ’ωραίο παλιό λιμάνι
Έσβησε κάτω απ’τ’άστρα πριν χαράξει η αυγή.

Πέρασαν χρόνια στην οδύνη βυθισμένα
Δουλέψαν νέοι, γέροι και παιδιά
Δουλέψαν χέρια που ήρθαν από μέρη ξένα
Να ξαναζωντανέψει η πόλη του Μωρηά.

Τώρα το πλοίο φεύγει απ’το λιμάνι
Κάνει εκείνο το ταξίδι απ’την αρχή
Η Καλαμάτα στου χορού τον κύκλο πιάνει
Και σαν μια νέα σελήνη μπαίνει στη ζωή