Να βρέχει θέλω όταν. Όχι δυνατά. Μίζερα να βρέχει, αποτυχημένα όχι παραπάνω από σταγόνες σαν εκείνες που συμπαραστάθηκαν σε κάθε λιγοστό σημείο της ζωής μου σταγόνες θέλω να μεταφέρουν στον ώμο τους με ευλάβεια όλων μαζί των μεγάλων θλίψεων τη μικροσκοπική σωρό αντί λουλούδια άγριες σταγόνες του αγρού θέλω να με οδηγούν προφυλαγμένη απ’ τις θανατηφόρες λακκούβες της μακαρίας οδού όπως προφύλαξα κι εγώ τη μικρότητά τους μην πνιγεί σε μεγάλο ονείρων κατακλυσμό μία σταγόνα, η τελευταία όμως, θέλω να μου δώσει τον δίδυμό της ασπασμό.