Είναι τα μάτια το πρωί
Αλλιώτικα από ᾽κείνα
Που τις νυχτιές κοιτάζουνε
Ολόισια στην καρδιά
Σαν έρθει το ξημέρωμα
Γελούν και δε θυμούνται
Όσα τα βράδια ορκίζονταν
Κλαίγοντας σαν παιδιά


Πέρασαν χρόνια· έμεινες
Ξεθωριασμένη σκέψη
Και το φιλί στο στόμα σου
Μουτζουρωμένη λέξη


Όσοι έχουν ζήσει στ’ όνειρο
Κι απότομα ξυπνήσαν
Με ταξιδιώτες μοιάζουνε
Που γύρισαν νωρίς

Άφησαν πίσω του μυαλού
Τ’ ατέλειωτα ταξίδια

Και η ζωή τούς φαίνεται

Σαν πλοίο της γραμμής