Τ' ουρανού το παραγάδι
που ‘χει πέσει στο νερό
ούτε λέπι ούτε ψάρι
στο αγκίστρι το μικρό.

Έρμη θάλασσα μονάχη
που ‘χες κάποτε ζωή
τώρα τα νερά σου δάκρυ
των αγγέλων στεναγμοί

Βάλε να πιούν οι στεναγμοί
να πιουν και να μεθύσουν
μήπως μερέψουν τη ζωή
και την καλωσορίσουν.

Βάλε να πιούνε οι καημοί
η μοναξιά κι ο πόνος
να σβήσει μέσα στο κρασί
της λησμονιάς ο φόβος.

Τ' ουρανού τ' αλέτρι σκάβει
πάνω στην ξερή τη γη
πέτρες μοναχά ξεθάβει
λίγο χώμα για να βρει.

Του καιρού τ' ανεμοβρόχι
εξερίζωσε δεντρά
κι αν ξεδίψασε το χώμα
αγριόχορτα γεννά.