Κάθε μια και δύο
έβριζε ο πατέρας μου γενναία,
έπαιζε λαχείο
και άκουγε στο ράδιο τα νέα.

Πρώτος στο ποτήρι,
δίδασκε το βράδυ στο κουτούκι,
όχι ξεροσφύρι,
ρέγουλα μην πέσουμε σε λούκι.

Κι όταν πιάνανε τραγούδι
δίχως όργανα και πάρτες,
τσάκιζαν τα ποτηράκια
κι έπιναν με τις κανάτες.

Κάθε μια και δύο
έβριζε ο πατέρας μου γενναία,
είχε ωραίο βίο
και η πολιτεία του σπουδαία.

Με λογοτιμήτες
έπινε τα βράδια στο κουτούκι
και οι πίκρες πίκρες
στόλιζαν το μάγουλο χαστούκι.

Κι όταν πιάνανε τραγούδι
δίχως όργανα και πάρτες,
τσάκιζαν τα ποτηράκια
κι έπιναν με τις κανάτες.