Παρατημένη αποσκευή
σε μια γωνιά ενός σταθμού
σαν ξεχασμένη εποχή
ενός αλλιώτικου καιρού.

Εκεί μερόνυχτα περνώ
στου χρόνου την αναμονή
εκεί μονάχος καρτερώ
κάποια αγάπη να φανεί.

Τα τρένα με τις εποχές
περνούν κι αναρωτιέμαι
αν μου αξίζουν οι στιγμές
χωρίς να αγαπιέμαι.

Με προσμονή πάντα κοιτώ
των εποχών τα τρένα
σαν σταματούν μες στο σταθμό
κι όλο ρωτώ για σένα.

Οι εποχές μου απάντησαν
μ’ άνοιξη στους χειμώνες
και αγκαλιά με κράτησαν
δε θέλουν να ‘ναι μόνες.

Στα τρένα με τις εποχές
ήρθες κι αναρωτιέμαι
πώς θα αντέξω τις στιγμές
μαζί σου να αγαπιέμαι.