Μια γυναίκας η καρδιά
αχ, μ’ αρρώστησε βαριά,
σύρτε φέρτε το γιατρό
δεν μπορώ, αχ, δεν μπορώ.

Σύρτε φέρτε το γιατρό
δεν μπορώ, αχ, δεν μπορώ.
Μέρα νύχτα με πληγώνει
και σαν το κερί με λιώνει.

Μου ‘παν να την αρνηθώ
και να την εκδικηθώ,
μα χωρίς αυτή εγώ
δεν μπορώ, αχ, δεν μπορώ.

Μα χωρίς αυτή εγώ
δεν μ[ορώ, αχ, δεν μπορώ.
Μέρα νύχτα με πληγώνει
και σαν το κερί με λιώνει.

Δεν λυπάται, δεν πονά
και φαρμάκια με κερνά,
σύρτε φέρτε το γιατρό
δεν μπορώ, αχ, δεν μπορώ.

Σύρτε φέρτε το γιατρό
δεν μπορώ, αχ, δεν μπορώ.
Μέρα νύχτα με πληγώνει
και σαν το κερί με λιώνει.