Ελύσσαξαν στ' αλήθεια οι δημοσιογράφοι
Την πένα τους βουτούνε σε ξύδι και χολή.
Κτυπά ο ένας άλλον με δίκοπο ξουράφι,
και βρίζονται με τρόπο κι ευγένεια πολλή.

Πω, πω, τι νταβαντούρι,
αντάρα και κακό,
ακόμ' απ' τον Τρικούπη
δεν πήραν μερδικό.

Ένας τον άλλον λέγει τρελό, ξετσιπωμένο,
μπερμπάντη, βαγαπόντη, και πρώτο μασκαρά
Κι ο άλλος κακοήθη, κονδύλι πουλημένο,
σαπιοκοιλιά, τραμπούκο και δούλο του παρά.

Πω, πω, τι νταβαντούρι,
αντάρα και κακό,
ακόμ' απ' τον Τρικούπη
δεν πήραν μερδικό.

Απ' το ταμείο έξω στρωμένοι στη λιακάδα
φωνάζουνε και ήχος ακούγεται βαρύς.
Και μες σ' αυτή τη νέα μελωδική καντάδα
βογκά η μια κι η άλλη φτωχή εφημερίς.

Πω, πω, τι νταβαντούρι,
αντάρα και κακό,
ακόμ' απ' τον Τρικούπη
δεν πήραν μερδικό.

Εχάλασε ο κόσμος, το έθνος μας ετάφη,
γυρίζει και κοιτάζει παντού καταστροφές.
Απηλπισμένοι σκούζουν οι δημοσιογράφοι,
αφού γι' αυτούς θα λείψει ο τακτικός λουφές.

Πω, πω, τι νταβαντούρι,
αντάρα και κακό,
ακόμ' απ' τον Τρικούπη
δεν πήραν μερδικό.

Θε να χαθούν για πάντα τόσες κρυφές ελπίδες,
πολλή οικονομία το έθνος δεν βαστά.
Δώστε παρά καμπόσο και στις εφημερίδες,
και θα ιδείτε τότε πώς τρέχουμε μπροστά.

Πω, πω, τι νταβαντούρι,
αντάρα και κακό,
ακόμ' απ' τον Τρικούπη
δεν πήραν μερδικό.

Αμ' τι, χωρίς παράδες πράμα ποτέ κανένα
μπορεί να προχωρήσει μια πιθαμή μπροστά;
Μα την Αγία Λαύρα και το εικοσιένα
εμείς σας λέμε λόγια Ρωμαίικα, σωστά.

Πω, πω, τι νταβαντούρι,
αντάρα και κακό,
ακόμ' απ' τον Τρικούπη
δεν πήραν μερδικό.

Αν θες και συ, Τρικούπη, να έβγεις τώρα πέρα,
φασκέλωσε κι εκείνα, φασκέλωσε κι αυτά.
Και χάραξε απάνω στη νέα σου παντιέρα
με γράμματα μεγάλα "λεφτά, λεφτά, λεφτά".

Τότε θα πάψει τόση
αντάρα και κακό
αφού σ' εμάς, Τρικούπη,
θα δώσεις μερδικό.