Βγήκα μεσάνυχτα στο έρημο σοκάκι
κι άκουσα κλάματα αντίκρυ στην γωνιά,
ήσουν εσύ που κυνηγούσες την αγάπη
ήσουν εσύ της νύχτας η κυρά.

Ποιος φταίει άραγε ποιος να 'ναι αιτία
και ξενυχτάς στον δρόμο στην βροχή
κερνάς τον έρωτα με αγωνία
και πάλι μόνη σε βρίσκει το πρωί.

Πέρασα πλάι σου σε κοίταξα στα μάτια
κι είδα στο βλέμμα σου του πόνου την σκιά,
σε καλησπέρισα και μου 'πες στα κομμάτια,
άδικα πάει κι απόψε η βραδιά.

Ποιος φταίει άραγε ποιος να 'ναι αιτία
και ξενυχτάς στον δρόμο στην βροχή
κερνάς τον έρωτα με αγωνία
και πάλι μόνη σε βρίσκει το πρωί.