Δυναμώνει η αγάπη,
δυναμώνει το φως
κι είναι τόσο ωραίος
πριν νυχτώσει ο ουρανος.

Σ’ άλλη αγκαλιά κι αν θες να κρυφτείς
όποια τροχιά κι αν ακολουθείς
πάντα κάπου μέσα στην καρδιά
θα καίει μια κρυφή φωτιά.

Νύχτες σαν κι αυτή
βουτάω στη σιωπή
σα να 'ναι η τελευταία νύχτα στη γη
κι όμως μέσα μου φυσάει ζεστός
αέρας καλοκαιρινός.

Περπατώ στην Αθήνα,
όλα ψαχνουν το φως.
Ένας έρημος δρόμος
ένας άδειος εαυτός.

Σ’ άλλη αγκαλιά κι αν θες να κρυφτείς
όποια τροχιά κι αν ακολουθείς
πάντα κάπου μέσα στην καρδιά
θα καίει μια κρυφή φωτιά.

Νύχτες σαν κι αυτή
βουτάω στη σιωπη
σα να 'ναι η τελευταία νύχτα στη γη
κι όμως μέσα μου φυσάει ζεστός
αέρας καλοκαιρινός.

Όποιος έφτιαξε τον κόσμο
μάλλον θα 'χε πονέσει
πολύ βαθιά, πως αλλιώς
τόσα χρώματα απλώνει
πριν βραδιάσει ο ουρανός.
Η σπασμένη καρδιά του
είναι όλα αυτά τα αστέρια εμπρός..

Νύχτες σαν κι αυτή
βουτάω στη σιωπή
σα να ναι η τελευταία νύχτα στη γη,
κι όμως μέσα μου φυσάει ζεστός
αέρας καλοκαιρινός..

..κι έρχεσαι σε μένα
κι έρχομαι σε σένα,
μια τελευταία βουτιά
μες τη θάλασσα

κι έχω πάλι εσένα
κι έχεις πάλι εμένα
για τελευταία φορά
πλάι στη θάλασσα

κι έχω πάλι εσένα
κι έχεις πάλι εμένα
σα μικρά παιδιά
πλάι στη θάλασσα

-----------
Όποιος έφτιαξε τον κόσμο
μάλλον θα 'χε πονέσει
πολύ βαθιά, πως αλλιώς
τόσα χρώματα απλώνει
πριν βραδιάσει ο ουρανός.
Η σπασμένη καρδιά του
είναι όλα αυτά τα αστέρια
που στέκονται εμπρός.
Από δάκρυα θα 'ναι
ο πλατύς ωκεανός
κι άκου, αυτό το τραγούδι
είναι ο ίδιος του ο εαυτός.