Τίποτα δε θα `ναι όπως πρώτα πια
γέμισαν οι νύχτες από μοναξιά
κι η ζωή μου ξαφνικά βουβάθηκε
κι απ’ τα χείλη μου το γέλιο χάθηκε.

Έφυγες εσύ
κι όλα μοιάζουν
μ’ έρημο νησί
με τρομάζουν
έφυγες κι εσύ
κι η ζωή μου
μια βουβή ταινία
χωρίς ουσία.

Έφυγες
κι όλα μαζί σου φύγανε
βροχή κι αέρας γίνανε
γιατί, πάλι έφυγες.

Όλοι χάθηκαν από προσώπου γης
στα τηλέφωνα δεν απαντάει κανείς
και στο σπίτι μου δεν είμαι μόνος πια
βρήκα για συγκάτοικο τη μοναξιά.