«Συντρίψτε τα όνειρα, κάθε συναίσθημα,
εδώ κάτω οι σκέψεις σας είναι δικές μας,
εδώ κάτω δεν ακούγονται πλέον οι κραυγές σας,
εδώ κάτω μόνο αριθμοί από σάρκα και αίμα.»

«Οι αμνήμονες μας ανήκουν, οπότε σκοτώστε τη μνήμη,
ό,τι γεννάει και ό,τι μπορεί να γεννηθεί,
ό,τι γράφει και ό,τι έχει τη δύναμη να σβήνει,
ό,τι πονάει, ό,τι ερεθίζει, ό,τι ρέει.»

«Η ήττα πρέπει να εμπεδωθεί οπότε συνθλίψτε τις ελπίδες,
σε κάθε άνοιγμα των ματιών, σε κάθε βήμα προς το αύριο
σε κάθε ποδοπατημένη φωνή συνείδησης,
σε κάθε δρόμο που καταλήγει στο φως.»

«Κάψτε το φως, στάχτες του έρωτα οι μαρμαρυγές,
οι ερωτευμένοι δεν ανήκουν εδώ,
οι ποιητές να θανατωθούν παραδειγματικά
και όσοι ακόμα επιμένουν να τολμούν.»

Ό,τι εξέχει, ό,τι φαίνεται αταίριαστο,
ό,τι δεν υπακούει και αρνείται,
κόβεται.
Μία ομοιόμορφη εικόνα
που βολεύει
δεν δημιούργησε ποτέ κανένα ερώτημα,
κανένα πρόβλημα δεν προκλήθηκε από εκείνη.