Έι, φίλε πες μου τι
κάνει τη ζωή γιορτή
έι, φίλε ποια φωτιά
δίνει λάμψη στη ματιά.
Έι, φίλε πού θα βρω
τον χαμένο θησαυρό
έι, φίλε ποια στιγμή
φέρνει τη βαθιά ρωγμή.

Όλα μου τα όνειρα
τα ’βαλα απόμερα
δεν έχω πού να σταθώ
ούτε πού να ζεσταθώ.
Κάθε μου ανάμνηση
σβήνει στις εννιάμιση
όταν τα θεάματα
με χτυπούν κατάματα.

Σαν παιδί ζωγράφισα
όλα πίσω τ’ άφησα
και φεύγω λοιπόν ξανά
ίσως για το πουθενά.

Στο μυαλό μου βράδιασε
η ψυχή μου άδειασε
θύμωσα και πέταξα
όσα χθες σου έταξα.