Πάλι έρχεσαι σχήμα από φωτιά
τα δυο χείλη σου φανάρια αναμμένα,
πάλι έρχεσαι σπίρτα τα φιλιά
ότι έμεινε να κάψεις από εμένα.

Τι να κάψεις από μένα
όλα μέσα μου καμένα
όποιος έχει πάθει πες μου τι να φοβηθεί.
Τι να κάψεις από μένα
τα βουνά συνηθισμένα
μέσα στην αγάπη στάχτη όλη μου η ζωή.

Κάψε μου τον ήλιο, κάψε μου την θάλασσα
οίκτο πια κανένα, κάψε με κι εμένα.
Κάψε μου τα χρήματα, κάψε μου τα αισθήματα
μα και δίχως σώμα σ ’αγαπάω ακόμα.

Άλλοι παίζουνε άμυνα γερή
και στον έρωτα κρατάνε πάντα κάτι,
δίκαιο έχουνε μα εγώ έχω φτιαχτεί
να καίω τον εαυτό μου στην αγάπη.

Τι να κάψεις από μένα
όλα μέσα μου καμένα
όποιος έχει πάθει πες μου τι να φοβηθεί.
Τι να κάψεις από μένα
τα βουνά συνηθισμένα
μέσα στην αγάπη στάχτη όλη μου η ζωή.

Κάψε μου τον ήλιο, κάψε μου την θάλασσα
οίκτο πια κανένα, κάψε με κι εμένα.
Κάψε μου τα χρήματα, κάψε μου τα αισθήματα
μα και δίχως σώμα σ ’αγαπάω ακόμα.