Οι παράλληλες ζωές μου
είναι λύκοι που πεινούν
και τον χρόνο τον μυρώνω
τα θηρία μη με βρουν,
μα το λάδι είναι κοπάδι
από ερίφιους φραγμούς.

Είναι ο θόρυβος της πόλης
στον λαιμό μου κόσμημα,
ο σταυρός μου, ο βοσκός μου
που καλύπτει τα ουρλιαχτά
κι οι αγγέλοι την αγέλη
θυμιατίζουν με φωτιά.

Από τότε που θυμάμαι
να διαβάζει η γιαγιά παραμύθια,
εγώ στα αλήθεια
μιαν αγάπη έκρυβα
για τους λύκους που στους μύθους
έχουν δόντια κοφτερά.