Για σήκω πρώτη λυγερή
και πιάσε το μαντήλι
να κάψεις στο χορό καρδιές
απ’ τα κόκκινα σου χείλη.

Να δουν οι νιοι και να χαρούν
οι γέροι να γλεντήσουν,
να δουν και οι ανύπαντροι
αχ, να ‘ρθουν να σε ζητήσουν.

Τα νάζια και τα κάλλη σου
όλους θα τους παιδέψουν
και του χωριού οι λυγερές
αχ, θα δουν και θα ζηλέψουν.

Έχεις τα μάτια όμορφα
κορμί σαν κυπαρίσσι
κι είναι τ’ άσπρο σου πρόσωπο
σαν το νερό στη βρύση.

Σαν πάπια, χήνα περπατάς
σαν καλαμιά λυγίζεις
και τους πληγώνεις την καρδιά
αχ, αυτούς που αντικρίζεις.

Δεν θέλεις προίκα λυγερή
όποιος να σε κοιτάξει
θα σε κρατήσει στην καρδιά
αχ και γνώμη δεν θ’ αλλάξει.