Μια κοπέλα Πρεβεζάνα
μου ‘χει κάψει την καρδιά
αχ, χρόνια μ’ έχει πληγωμένο
και δεν βρίσκω γιατρειά.

Έχει νιάτα, έχει χάρη
έχει γλύκα κι ομορφιά
αχ, όλο νάζι και καμάρι
αχ και όλο λεβεντιά.

Κάθε βράδυ κάνει βόλτα
κάτω στην ακρογιαλιά
αχ και σαν πέρδικα γραμμένη
περπατεί καμαρωτά.

Πρεβεζάνα μου ωραία
λυγερή κι ομορφονιά
αχ, θέλω να σε κάνω ταίρι
να μου γιάνεις την καρδιά.