Αυτό που ήτανε να ‘ρθει
έχει καιρό περάσει
κι αυτό που με ακολουθεί
μ’ έχει προσπεράσει.

Ποτάμια μαύρα μου μαλλιά
στο πρόσωπο σου τρέχουν
και στο λαιμό σου τα φιλιά
βαθιά σημάδια έχουν.

Για αυτό σου λέω μια στιγμή
εδώ κοντά μου μείνε
γιατί κι ο θάνατος ζωή
μια απουσία είναι.

Ο ίσκιος μαύρος του φονιά
το χιόνι το μαυρίζει
δεν έχει ο πόνος λησμονιά
και σαν φονιάς γυρίζει.

Να ‘ρθεις ξανά σαν συμφορά
και σαν φωτιά, σαν μπόρα
όπως την πρώτη τη φορά
να ‘ρθεις εδώ και τώρα.

Για αυτό σου λέω μια στιγμή
εδώ κοντά μου μείνε
γιατί κι ο θάνατος ζωή
μια απουσία είναι.