Έχω πατέρα αετό
και του ασημάδευτου τη χάρη
κι όταν τον δω θα του πω
πως έχω μαχαιριάς αχνάρι.

Να τον φοβάσαι τον αετό
όταν το άδικο τον πνίγει,
να τον φοβάσαι τον αετό
για σένα ένα κεραυνό
μες στη ματιά του κρύβει.

Σ’ αετό θα παραπονεθώ
και στα νυχτέρια του Γενάρη,
να με μαλώσει να ντραπώ
που σου ’χω κάνει τέτοια χάρη.

Να τον φοβάσαι τον αετό
όταν το άδικο τον πνίγει,
να τον φοβάσαι τον αετό
για σένα ένα κεραυνό
μες στη ματιά του κρύβει.