Τρένα και πλεούμενα
ανοίξαν προηγούμενα με την καρδούλα μου.
Ουρανοί και θάλασσες
και μια ζωή τη χάλασες στις ξενιτιές μανούλα μου.

Γιορτές που δεν τις γιόρτασα
γιατί να τις θυμάμαι,
χαρές που δεν τις χάρηκα
γιατί να τις λυπάμαι.

Ξεχασμένα γράμματα
σβησμένα απ’ τα κλάματα μες στο συρτάρι μου.
Κι οι φωτογραφίες σου
από τις αμαρτίες σου καίνε το μαξιλάρι μου

Γιορτές που δεν τις γιόρτασα
γιατί να τις θυμάμαι,
χαρές που δεν τις χάρηκα
γιατί να τις λυπάμαι.