Όταν μου έλεγες αντίο
κι εγώ χανόμουν πλάι σου,
όταν μου έλεγες σε λίγο
θα ‘ναι αργά και για τους δυο
σταμάταγε η καρδιά μου στην παλάμη σου.

Και λοιπόν
γιατί παραπονιέσαι τώρα
και λοιπόν
εσύ δε διάλεξες την ώρα.
Την ώρα δίχως μέλλον και παρόν.

Στο ραντεβού το τελευταίο
θαρρώ το δρόμο σου έχασες,
μ’ ένα εισιτήριο λαθραίο
είδες το τρένο το μοιραίο
και τελικά στους στόχους σου δεν έφτασες.

Και λοιπόν
γιατί παραπονιέσαι τώρα
και λοιπόν
εσύ δε διάλεξες την ώρα.
Την ώρα δίχως μέλλον και παρόν.