Πόσο θα ‘θελα ξανά
να σου πω Κατερινάκι
με το κόκκινο γοβάκι
και τ’ αχτένιστα μαλλιά.

Μες στα μάτια σου η αυγή
στα χειλάκια σου η αγάπη,
Πειραιά, Μοναστηράκι
στον ηλεκτρικό μαζί.

Πλάγιασε δίπλα μου,
διώξε τη νύχτα μου, φως μου στα ξέφωτα
ένα γεράνι,
ένα μας φτάνει να κάνουμε έρωτα.

Πόσο θα ‘θελα που λες
ν’ άκουγα μόνο ένα γεια σου
απ’ τα χείλη τα δικά σου
στις χαμένες γειτονιές.

Μην μου πεις πως είναι αργά,
μην μου πεις πως πάει η ζωή μας,
η αγάπη η δική μας
δεν τελειώνει πουθενά.

Πλάγιασε δίπλα μου,
διώξε τη νύχτα μου, φως μου στα ξέφωτα
ένα γεράνι,
ένα μας φτάνει να κάνουμε έρωτα.