Ερημοπούλι και πεφταστέρι,
και της ζωής μου λογαριασμέ,
πήρα τη μοίρα μου δεύτερο χέρι,
μα φυλαχτό μου σ' έχω ουρανέ.

Δεν σου χρωστάω, δεν με χωράω,
να ‘ξερες Θεέ μου πόσο μου φταις,
δεν έχω δάχτυλα για να μετράω,
όσα σου ζήτησα και όσα θες.

Μες το συρτάρι σ' έχω καρδιά μου,
σ' έχω κερδίσει σαν μερτικό,
έμεινα μόνη στα όνειρά μου,
την μοναξιά μου φοράω νυφικό.

Δεν σου χρωστάω, δεν με χωράω,
να ‘ξερες Θεέ μου πόσο μου φταις,
δεν έχω δάχτυλα για να μετράω,
όσα σου ζήτησα και όσα θες.

Αυτά που αγάπησα γίναν σημάδια,
κι όσο κι αν θάμπωσαν δεν θα χαθώ,
Θεέ μου όταν κοιτάζεις εσύ από πάνω,
να ξέρεις κάτω κι εγώ σε κοιτώ.

Δεν σου χρωστάω, δεν με χωράω,
να ‘ξερες Θεέ μου πόσο μου φταις,
δεν έχω δάχτυλα για να μετράω,
όσα σου ζήτησα και όσα θες.