Σε θάλασσα απέραντη σε βλέπω να μακραίνεις
σχεδόν θα βγεις απέναντι κι ακόμα προχωράς.
Της θάλασσας τα κύματα νομίζεις πως υφαίνεις
δεν πνίγεις τ’ αμαρτήματα άμα τα κολυμπάς.

Μη μαρτυρήσεις τίποτα στης θάλασσας το ψάρι
γιατί όπως το χρυσόψαρο μνήμη δεν τ’ ακουμπά.
Να πεις όλο τον πόνο σου στης νύχτας το φεγγάρι
μονάχα αυτό τα κρίματα ξέρει να συγχωράει.

Σε θάλασσα απέραντη βγήκες να κολυμπήσεις
άμα πληρώνεις έναντι δεν φτάνει να ξοφλάς.
Ούτε κι εσύ δεν μπόρεσες το όνειρο να ζήσεις
μες στο βυθό σου χώρεσες ότι δεν προσπερνάς.

Μη μαρτυρήσεις τίποτα στης θάλασσας το ψάρι
γιατί όπως το χρυσόψαρο μνήμη δεν τ’ ακουμπά.
Να πεις όλο τον πόνο σου στης νύχτας το φεγγάρι
μονάχα αυτό τα κρίματα ξέρει να συγχωράει.