Αυτή την ώρα που σε θέλω η φαντασία μου
μες στην οθόνη του μυαλού μου οργιάζει.
Επιθυμία που αγγίζει το παράλογο
και σ’ ανεξέλεγκτες στιγμές μ’ εξουσιάζει.
Αυτή την ώρα που σε θέλω η απουσία σου
με κομματιάζει.

Στρες, μου ‘χεις προκαλέσει στρες
κι εσύ λέγε ότι θες κι εσύ λέγε ότι θες.
Στρες, μου ‘χεις προκαλέσει στρες
κι εσύ λέγε ότι θες κι εσύ λέγε ότι θες.
Στρες.

Αυτή την ώρα η αγάπη είναι θάνατος
να θέλω εσένα ν’ αγκαλιάζω κάποιαν άλλη.
Σε τόσο δύσκολες στιγμές ζει το παράλογο
μοιάζει ντοπάρισμα του έρωτα η ζάλη.
Αυτή την ώρα η αγάπη είναι θάνατος
και παραζάλη.

Στρες, μου ‘χεις προκαλέσει στρες
κι εσύ λέγε ότι θες κι εσύ λέγε ότι θες.
Στρες, μου ‘χεις προκαλέσει στρες
κι εσύ λέγε ότι θες κι εσύ λέγε ότι θες.
Στρες.