Χειμώνας γκρίζος παλτά και γάντια κόκκινες μύτες
μαύρες εποχές
Στο χιόνι αφήνεις λάσπη και σημάδια
τα μάτια σου πετάνε αστραπές

Πες ό,τι θες...

Η λεωφόρος έρημα και μόνη και στο μυάλο μου ανάβουν φωτιές
Τα δυο μου χέρια σφίγγουν το τιμόνι να διώξουν τα φαντάσματα του χτες

Πες ό,τι θες, ζωή μας είναι μόνο ενοχές, πες ό,τι θες
κανείς δε θυμάται για το χθές
Μπροστά μη βλέπεις το μέλλον ξέχνα γιατί όλα γραμμένα
είναι λες
Φωνάζεις φύγε ζήσε το τώρα κι ύστερα με φορτώνεις ενοχές