Ό,τι έγινε έγινε,
ο χρόνος για κανέναν δεν γυρίζει πίσω
σαν καπνός σε ξεφυσάω να σε κρατήσω
το τασάκι γεμίζω στο γκρίζο απ' το στυλό δακρύζω.
Ένα γιατί με πνιγεί,
μα κάπως φτάσαμε ως εδώ, με τοίχο τον εγωισμό,
δεν έχει λάθος και σωστό
το ξέρεις και το ξέρω σίγουρα φταίμε κι οι δυο
Σ' αγαπώ, μέχρι το φεγγάρι και τον ουρανό
προς το παρόν το τοπίο θολό
ότι και να πω δεν βγάζει νόημα
εμπόδια στη λύση βούλιαξε στο πρόβλημα
ανασφάλειες, σκέψεις, λάθη μετά χάος
δεν μπορώ να σε αγκαλιάσω πως να μείνω πράος;
Το σπίτι άδειο, οι καρδιές μας σε κατάψυξη
με όνειρα, δυο μήνες μέσα σε κατάθλιψη
Ο σκοπός, μετά το σκότος το φως
μετά τον βαρύ χειμώνα να περιμένω την άνοιξη.
Και τώρα πρέπει να βαδίσουμε χώρια,
πρέπει να κάνω γιορτή την στεναχώρια να διώξω τη θλίψη
Ο πόνος έκαψε τα σωθικά μου,
στο μπράτσο μου, η μούσα κι η ματωμένη καρδιά μου
καρδιά μου δίχως αλυσίδες πάμε μπροστά
όλα για κάποιον λόγο γίνονται σωστά;
Αποδημητικά πουλιά, πετάμε μακριά
ίσως χαθούμε, ίσως να μην ανταμώσουμε ξανά
ίσως μια μέρα όλα να ναι καθαρά σαν δυο παιδιά
εσύ και εγώ, και ένα μπαλόνι στον ουρανό
Δεν ξέρω αν είναι γραφτό, ξέρω πως νιώθω εγώ
Και σε ότι γράφω έχω πίστη κι αυτό είναι αρκετό.
Έφυγες νύχτα σ' είδα τυπικά με αγνόησες
μπορεί και ποτέ σου να μην με γνώρισες
δεν ζύγισες το βάρος της λέξης μαζί
διάλεξες να γίνουμε δυο ξένοι ούτε καν γνωστοί.
Ελπίζω να καταλάβεις κάποια στιγμή
πως κάποιες επιλογές μας έχουν τίμημα βαρύ
Δεν περιμένω πια τίποτα από κανέναν
τα πιο όμορφα μάτια μου παν το πιο άσχημο ψέμα
μα όλα γίνονται για καλό, στο καλό
κι αν δεν σε ξαναδώ να ξες ευχαριστώ
Για ότι αξίζει, ότι αγαπάω να ναι ελεύθερο,
κι αν μ' αγαπάει η τύχη θα μου το γυρίσει.

Ό,τι έγινε έγινε,
ο χρόνος για κανέναν δεν γυρίζει πίσω
ένα όνειρο, ένα ψέμα που έγινε εφιάλτης
και κάποια στιγμή έπρεπε να ξυπνήσω.