Είναι τα δύσκολα μελάνια που δε χύνονται
Τα σαθρά αισθήματα που χωλαίνουν στην εξομολόγηση
Κάτι σκουριασμένες κλειδώσεις που γκρινιάζουν
στους ψιθύρους του Νοέμβρη,
ξερά φύλλα στου νοτιά το marche funèbre.
Κρατώντας τα κομμένα μας κεφάλια στα χέρια
βγήκαμε με τα φίδια στη λιτανεία
να μας λιβανίσουν κανέλα και λάβδανο.
Στου Δυτικού Κανόνα την ωχρά κηλίδα
μπορώ και μπαίνω μέσα σου σα βάκιλλος
γιατί ξέρω να ζω από σένα
Και από σένα να πεθαίνω αχόρταγος.