Σε δύο σπίτια ανάμεσα
και μέσα σε κανένα
πάνω που λέω πατρίδα μου
με παίρνουν για τα ξένα.

Σκαλί και κοντοστέκομαι
στην πόρτα σπαρταράω
δεν έχω ανάσα να βιαστώ
και θάρρος να ξεχνάω.

Και με ρωτάνε οι μισοί τι κάνουνε οι άλλοι
αν μεγαλώνουν οι μικροί, βαστάνε οι μεγάλοι,
γίναν καλά οι άρρωστοι, βρήκαν οι μόνοι χάδι
έχουν στα χείλη οι όμορφες φιλί και κοκκινάδι.

Στην τσέπη χαιρετίσματα
καπνός και καραμέλες
στους δυο τους κόσμους με έβαλαν
να σκίζω τις κορδέλες.

Μοίρα που μ’ όρισες να ζω
με αυτούς που αφήνω πίσω
να μου δίνες μιαν άνοιξη
και κάτω να ανθίσω.

Και με ρωτάνε οι μισοί τι κάνουνε οι άλλοι
αν μεγαλώνουν οι μικροί, βαστάνε οι μεγάλοι,
γίναν καλά οι άρρωστοι, βρήκαν οι μόνοι χάδι
έχουν στα χείλη οι όμορφες φιλί και κοκκινάδι.