Πέτρα και χώμα έχεις κάνει την ψυχή σου
εκεί που έβαζες θεμέλια σε ναούς.
Μα οι θυσίες ήταν όσοι κι οι θεοί σου
και δεν μπορείς για σωτηρία να ακούς.

Τώρα στο βλέμμα σου μια λάμψη αμαρτίας
ζει και προάγει το χαμένο παρελθόν σου
και τη ζωή αποκαλείς αχαριστία
με το σκοτάδι αντικατάστησες το φως σου.

Ήθελα να ‘σαι σαν αητός και στην ορμή σου
να φτιάχνεις όνειρα, να ψάχνεις ουρανούς.
Κι εσύ παράδινες στη νύχτα το κορμί σου
σε ηδονές που κατασκεύασε ο νους.

Τώρα στο βλέμμα σου μια λάμψη αμαρτίας
ζει και προάγει το χαμένο παρελθόν σου
και τη ζωή αποκαλείς αχαριστία
με το σκοτάδι αντικατάστησες το φως σου.