Ερχόσουν θυμάμαι στην κάτω αμμουδιά
ζητούσα για πάντα να μείνεις,
που να δίνεις τώρα πια της καρδιάς κλειδιά.

Ερχόσουν θυμάμαι κι οι πόρτες ανοιχτές
στα λόγια κανένας κανόνας,
ποιος χειμώνας σε κρατά μακριά για δες.

Να ‘ρθεις πάλι μαϊστράλι
όπως παλιά στις οχτώ,
νιώθω μόνη, κάνε κάτι
στρώνω κρεβάτι για δυο.

Να ‘ρθεις πάλι μαϊστράλι
να κοιμηθούμε αγκαλιά,
πόσα νιώθεις και δεν είπες
να μου τα πεις με φιλιά ξανά.

Ερχόσουν θυμάμαι χτυπούσαν οι καρδιές
βουίζαν τα φύλλα στις λεύκες,
ήταν ψεύτες οι θυμοί κι οι λυγμοί για δες.

Ερχόσουν θυμάμαι μοιραία εντολή
μαζί σου στα ύψη πετούσα,
σε κοιτούσα να γελάς, να με θες πολύ.

Να ‘ρθεις πάλι μαϊστράλι
όπως παλιά στις οχτώ,
νιώθω μόνη, κάνε κάτι
στρώνω κρεβάτι για δυο.

Να ‘ρθεις πάλι μαϊστράλι
να κοιμηθούμε αγκαλιά,
πόσα νιώθεις και δεν είπες
να μου τα πεις με φιλιά ξανά.