Και να που επιτέλους
βρήκα τη δικαίωση
εσύ στη μοναξιά σου
κι εγώ στην αποθέωση,
όλα τα 'χω, όλα τα 'χω.

Τώρα που μπορώ να μη σε λογαριάζω,
τώρα που μπορώ και να το διασκεδάζω,
τώρα που κατόρθωσα μακριά σου να υπάρχω
όλα τα 'χω, όλα τα 'χω, όλα τα 'χω.

Και να που επιτέλους
βρήκα τη δικαίωση
εσύ στη μοναξιά σου
κι εγώ στην αποθέωση,
όλα τα 'χω, όλα τα 'χω.

Τώρα που μπορώ να μη σε αντικρίζω,
τώρα που μπορώ να μη σε υπολογίζω,
τώρα που τη σκέψη μου αλλού εγώ την τρέχω
θα προσέχω, θα προσέχω, θα προσέχω.

Και να που επιτέλους
βρήκα τη δικαίωση
εσύ στη μοναξιά σου
κι εγώ στην αποθέωση,
όλα τα 'χω, όλα τα 'χω.