Εγώ το αίμα της καρδιάς μου
το κάνω λάσπη και ασβέστη
για να σου χτίσω μια αγκαλιά
κι από τα χείλη σου φιλιά
να πίνω μέχρι να μεθώ
κι απ’ τη φωτιά σου να καώ.

Δε σε παραμυθιάζω, με φαντάρο μοιάζω
σπάω το δόντι της παλιάς τσατσάρας
Άλλη μια πάει η ζωή πονάει
μέσα στα ρομάντζα της δεκάρας.
Δε σε παραμυθιάζω, με φαντάρο μοιάζω.

Εγώ απ’ τις πληγές μου όλες
φτιάχνω παράθυρα και πόρτες
για ν’ ασφαλίσουμε διπλά,
τα χνώτα μας τα ερωτικά
και μια καρδιά για ν’ ακουμπάς
όσο εσύ θα μ’ αγαπάς.

Δε σε παραμυθιάζω, με φαντάρο μοιάζω
σπάω το δόντι της παλιάς τσατσάρας
Άλλη μια πάει η ζωή πονάει
μέσα στα ρομάντζα της δεκάρας.
Δε σε παραμυθιάζω, με φαντάρο μοιάζω.