Σ’ ένα υπόγειο Ερμού και Πραξιτέλους
σ’ έναν αιώνα που καλό δεν συγχωρά
πέσαν τα γράμματα κι τίτλοι κάποιου τέλους
κι απόψε κάνει χαρακίρι η μοναξιά.

Ζωές αγγέλων στριμωγμένες σε παράγκες
ζωές διαβόλων σαν ελεύθερα πουλιά.
Όσοι δεν πόνεσαν δεν είχανε ανάγκες
κι όσοι δεν άντεξαν χορτάσαν όνειρα.

Σ’ ένα παράθυρο κλειστό πενήντα χρόνια
παίζανε ζάρια ο καημός κι η λησμονιά
κι οι γνωστικοί από τ’ απέναντι μπαλκόνια
είχαν πετάξει απ’ την πόρτα τα κλειδιά.

Ζωές αγγέλων στριμωγμένες σε παράγκες
ζωές διαβόλων σαν ελεύθερα πουλιά.
Όσοι δεν πόνεσαν δεν είχανε ανάγκες
κι όσοι δεν άντεξαν χορτάσαν όνειρα.