Ίσως το πάρετε για αστείο
και να γελάσετε πολύ
ήμουν γεμάτη μεγαλείο
κάποια ωραία εποχή.

Και πως με λένε θα ρωτάτε
εσείς οι νέοι τους παλιούς
ακούστε τώρα εγώ ποια είμαι
μ’ αυτούς τους όμορφους σκοπούς.

Είμαι η λατέρνα η παλιά,
είμαι μια γόησσα γριά
κι από τα χρόνια τα πολλά πια ξεχασμένη.
Τώρα λυπάμαι και πονώ
και κάπου κάπου τραγουδώ,
είμαι η λατέρνα η παλιά η δοξασμένη.

Κι όμως για λούλουδα κι αγάπες
τραγούδια έχουνε γραφτεί
το ‘χω παράπονο στ’ αλήθεια
απ’ όλους έχω ξεχαστεί.

Κι αν ο παλιός ο Αθηναίος
θα τύχει κάπου να με δει
τότε κουνάει το κεφάλι
κι αναστενάζει απ’ την ψυχή.

Είμαι η λατέρνα η παλιά,
είμαι μια γόησσα γριά
κι από τα χρόνια τα πολλά πια ξεχασμένη.
Τώρα λυπάμαι και πονώ
και κάπου κάπου τραγουδώ,
είμαι η λατέρνα η παλιά η δοξασμένη.