Δρόμος μακρύς της Κυριακής
και μια βροχή τσιγγάνα κοροϊδεύει
μαύρος καφές πικρός σαν χθες
ένα γιατί στους δρόμους ζητιανεύει.

Ήσουνα εκεί μες τη σιωπή
να μου κρατάς τις σκέψεις στο τιμόνι
μια εκδρομή σε μια ρωγμή
βρίσκει ένα φως στο νου μου και τρυπώνει.

Ξέρεις μες τις ψευδαισθήσεις μου να μπαίνεις
το φθινόπωρο γεμίζει με σκιές
αν και ξέχασες να με καταλαβαίνεις
χίλια αύριο αλλάζω για ένα χθες.

Έξω φυσά μάτια κλειστά
στην απουσία σου ξανά ποζάρεις
ήσουνα εκεί μες τη βροχή
ήρθες μια βόλτα πάλι να με πάρεις.

Ξέρεις μες τις ψευδαισθήσεις μου να μπαίνεις
το φθινόπωρο γεμίζει με σκιές
αν και ξέχασες να με καταλαβαίνεις
χίλια αύριο αλλάζω για ένα χθες.