Σ’ έφερε η μοίρα μου
κοντά να με τσακίσεις
καινούριες πίκρες
να προσθέσεις στις πολλές.

Κι εκεί που πίστεψα
πως μ’ είχες αγαπήσει
πληγή μου άνοιξες
απάνω στις πληγές.

Και βλέπω πάλι
τ’ όνειρο μου πεθαμένο
κι άδειο να φεύγει
της αγάπης μου το τραίνο.

Νόμιζα δίπλα σου
το παρελθόν θα σβήσει
και πως στα χέρια σου
θα ζούσα στη χαρά.

Μα η αγάπη μου
δεν πρόλαβε ν’ ανθίσει
και ξαναβρίσκει
την καρδιά μου συμφορά.

Και βλέπω πάλι
τ’ όνειρο μου πεθαμένο
κι άδειο να φεύγει
της αγάπης μου το τραίνο.