Απ' τα σημάδια του έρωτα
διάλεξα τα δικά σου
ήταν γλυκά κι ας πόνεσα
από το πέρασμα σου.

Πάρε ανάσα κι άκουσε
το πόνο μου θεέ μου
κι άλλα σημάδια ήτανε
σημάδια ενός πολέμου.

Μια ζωή πανάθεμα με
ίδια λάθη έκανα,
όλοι γύρω με πονάνε
μα μυαλό δεν έβαλα.

Απ’ τα κορμιά που άγγιξα
μ’ άρεσε το δικό σου
τα μάτια όταν πρωτάνοιξα
είδα το πρόσωπο σου.

Κι ανοίγουνε και κλείνουνε
σαν νούφαρα στις λίμνες
κι εμένα δεν μ’ αφήνουνε
να κοιμηθώ τις νύχτες.

Μια ζωή πανάθεμα με
ίδια λάθη έκανα,
όλοι γύρω με πονάνε
μα μυαλό δεν έβαλα.