Εσύ που ζεις στην εξορία της αγάπης
χωρίς μνηστήρα στο νησί κάποιας Ιθάκης,
τον Οδυσσέα περιμένεις να φανεί.

Μα δυστυχώς ποτέ σου δεν θα τον προλάβεις
γιατί ακόμα δεν μπορείς να καταλάβεις
πως είναι λάθος η δική σου διαδρομή.

Εγώ γυρεύω μια φωτιά να με ζεστάνει
κι εσύ γυρεύεις μια φωτιά για να καείς,
μέσα στην τρέλα σου που ζεις και μες στην πλάνη
το αδιέξοδο δεν είδες της ζωής.

Εσύ που ζεις και ξεγελιέσαι μ’ αυταπάτες
φόρτωσες πάλι τις αδύναμες σου πλάτες
με παραισθήσεις που δεν βγάζουν πουθενά.

Βλέπεις τις μπόρες για ασήμαντες ψιχάλες
και δεν αντέχεις τις αγάπες τις μεγάλες
γιατί έχεις μάθει στα μικρά και στα φτηνά.

Εγώ γυρεύω μια φωτιά να με ζεστάνει
κι εσύ γυρεύεις μια φωτιά για να καείς,
μέσα στην τρέλα σου που ζεις και μες στην πλάνη
το αδιέξοδο δεν είδες της ζωής.