Τη νοσταλγία τη φθαρμένη
θα υποδυθείς
σε καθετί που κοίταξα
αφηρημένα
Κι όσα στη νύχτα εγώ θα λέω
θα αφορούν μόνο εσένα
Καθώς τα αστέρια θα μετράω
θα μου λείπουν τα πεσμένα

Τα ευαίσθητα κομμάτια τα βαθιά μου
τα 'χω κάνει αιχμηρά
Να κόβουν όποιον πάει να τα αγγίξει
Μόνο σε εσένα την ψυχή μου έχω ανοίξει
Κάποιες νύχτες σαν κι αυτή
σ' αυτού του κόσμου την αυλή
την πόρτα ανοίγω για να βγεί
η έλλειψη αγάπης
Όταν με νικάει το συναίσθημα
νομίζω οτι θα 'ρθεις

Κάθε μου σκέψη φοβισμένη
θα υποκριθείς
Και θα 'ρθεις πάλι μέσα μου
ντυμένη ψέμα
Κι όπως βαθιά θα αναπνέω
θα γεμίζω από σένα
Σε μιά ανάσα θα κρατάω
συναισθήματα κλεισμένα